വാക്കുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ കിടന്ന്
ശ്വസം മുട്ടുന്ന ചില കാര്യങ്ങള്‍ ഉണ്ട്.വെറുതെയൊന്ന് ശ്രമിച്ചാല്‍ പോലും
പിന്നീടുള്ള എഴുത്തുകളെല്ലാം എന്റെ ഡയറിയില്‍
മാത്രമായിരുന്നു...എല്ലാത്തിനും വിഷാദച്ചുവയുള്ള എഴുത്തുകള്‍ .. അതിപ്പൊഴും
എന്റെ കൂടെയുണ്ട്. ഒരു ഇരുമ്പു പെട്ടിയില്‍
അമ്മ അടക്കിയൊതുക്കി പൂട്ടി വച്ചത്, എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ചില
പുസ്തകങ്ങള്‍ക്കൊപ്പം. പിന്നീട് വര്‍ഷങ്ങള്‍ നീണ്ടൊരു കാലം
വെറും ശൂന്യമായിരുന്നു ഞാന്‍ ... വാക്കുകള്‍ക്കു പോലും എന്നെ മനസ്സിലാവാതെ പോയ
കാലം. ശൂന്യതയ്ക്കു മാത്രം ഒപ്പിയെടുക്കനായ ജീവിതം. എന്നിലേയ്ക്ക് മാത്രം
ചുരുങ്ങിപ്പോയ ഞാന്‍ . ചെറുതായി ചെറുതായി ഉള്ളിലുള്ളതിനെ പങ്കുവെക്കാതെ
സ്വാര്‍ഥതയില്‍ എറ്റവും ഏകാകിനിയായി...!
